Czas na nasz "Next Big Thing" !

Wciąż próbuję i przestać nie mam zamiaru :)

Photoshop’a zacząłem poznawać już spory kawał czasu wstecz, kiedy fotografia zainteresowała mnie na tyle mocno, że podejmować zaczynałem pierwsze próby aranżowania własnych, mniejszych i większych, sesji z udziałem już nie tylko krajobrazu czy architektury samej w sobie, ale przede wszystkim ludzi. Kiedy po raz pierwszy zebrałem w sobie na tyle śmiałości i jako-takiej pewności siebie żeby nie bać się tego, że z całej sesji może nie być ani jednego dobrego zdjęcia, od razu załapałem, że będę chciał rozwijać się już wyłącznie w tej kategorii zabawy fotograficznej. Żywi ludzi są o wiele bardziej interesujący i zaskakujący niż wszystkie krajobrazy, piękne scenerie miejskie czy portrety architektury razem wzięte zdaniem subiektywnie-nieobiektywnego autora.

Wracając do PS’a, bo odzywać Się zaczyna moja skłonność do wypływania za daleko w moich dziennikowych wywodach. Nierokujący przypadek :)

Pomimo tego, że znam Shop’a już długo, to wstyd się przyznać, ale nie zdołałem opanować go na tyle na ile bym sobie życzył. Właściwie to zupełnie obiektywnie uważam, że znam go na bardzo podstawowym poziomie. „Be that as it may”… czy ktoś mi odmówi artystycznego wyżycia się w taki właśnie sposób. *Zrezygnowałem z postawienia znaku zapytania, uznając to co się przed chwilą napisało za pytanie z grupy retorycznych*.

Każda forma ekspresji, wydaje mi się, może być skuteczna. Fajnie jest, kiedy z taką właśnie formą kreatywnej wypowiedzi idzie w parze frajda z tego co się robi, a ponieważ dokładnie tak jest w moim przypadku, mogę tylko z całą pewnością wspomnieć, że „dzieło”, które stało się pretekstem do powstania tego wpisu, nie jest ostatnim.

Even if it ain’t much, at least it’s something and it’s here and it’s now!

p.

ps. Zupełnie niechcący i całkiem nienajgorzej sprawdza się jako tapeta w moim telefonie :)

#grafika